با شما هستند حتي اگر فرار كنيد

 برخی از روانشناسان درباره کابوس‌های شبانه‌ي انسان بر این باورند که محتوای اکثر این کابوس‌ها از چیزهایی تشکیل شده که انسان در بیداری از آنها فرار می‌کند و این گریز از طریق نـادیده گرفتن و انکـار آن واقـعیات صـورت می‌گیرد. اما واقـعیاتی که انسان آنها را در روز انکار می‌کند، در شب قدرت عمل را به دست می‌گیرند و حتی گاهی انسان را از ترس میخکوب می‌کنند .

این تنها گریزی نیست که انسان در زندگی خود به آن خو کرده است. در واقع همه ما در طی زندگی خود از چیزهای دیگری نیز فرار می‌کنیم که یکی از آنها نتیجه اعمال و انتخاب‌های نادرست ماست. بسیاری از انسان‌ها آرزو می‌کردند که آزادی انجام هر عملی را داشتند بدون این که مسئولیتی در قبال آن داشته باشند و هیج قانونی هم آنها را مکلف نمی‌کرد که عواقب کارهای خود را بپردازند. این واقعیت ناخوشایند را می‌توان از بعضی از رفتارها به سادگی تشخیص داد .

برای مثال وقتی آمار سقط جنین هر روز در جهان بالاتر می رود به راحتی متوجه می‌شویم که مسئولیت پذیری در والدین کاهش یافته است. این عمل به این معناست که آنها نمی‌توانند مسئولیت عمل خود را بپذیرند، به عبارتی آنها می خواهند از مسئولیتی که قانون طبیعت برای آنها در نظر گرفته فرار کنند اما آیا واقعاً موفق می‌شوند؟ یعنی با از بین بردن ظاهری تبعات مسئولیت، می‌توانند از نتیجه عمل خود بگریزند؟

شاید بـر حسب دیدگـاه مادی گرایانه بتـوان گفت این افـراد واقـعاً از نتیجه اعمال خود فرار می‌کنند، اما از دیدگاه باطنی (و در حقیقت)، هیچ گریزی از مسئولیت و تبعات اعمال وجود ندارد. موضوع از این نظر، می‌تواند ابعاد گوناگونی داشته باشد .

از دیدگاه باطنی، انسان میدانی از انرژی است ک تا حدی با میدان‌های الکترومغناطیسی قابل مقایسه است. هم‌چنین، جهان مانند اقیانوس بی‌پایانی از انرژی است که بی‌شمار جریان‌ها و میدان‌های انرژی در آن وجود دارد و باهم در ارتباطند.

در این جهان انرژی، هر عمل مانند موجی است که از یک میدان صادر می‌شود و پس از صدور، انرژی همگون خود را به مرکز انرژی‌‌اش جذب می‌کند، گویی با صدور هر موج (عمل)، ارتباط هر فرد (میدان انرژی) با انرژی مشابه با همان چیزی که از او صادر شده، برقرار می‌شود. این شکلی از همان بازگشت و انعکاس اعمال است.

نتایج اعمال شخص ممکن است در ظاهر به او آسیبی نرساند، اما نتایج مثلاً از طریق رؤیا و کابوس، عذاب وجدان‌ها، بدبیاری‌ها، بیماری و ناراحتی‌های روانی به سراغ وی خواهد آمد [1] و این همان قانون عکس العمل اعمال است ک قدیمی‌ها در باره‌ي آن گفته‌اند " هر چه کنی به خود کنی ".

زاویه‌ي دیگر مطلب این است ک اگر در این جهان کسی موفق به تسویه حساب اعمالش شد که خوب، وگرنه ممکن است مجبور شود تسویه حساب‌های جهان بعدی را تحمل کند و البته در اخبار است که چه بهتر که انسان در این جهان حسابش را تسویه کند زیرا در جهان بعدی شدت هر لذت و یا هر رنجی چندین برابر خواهد بود و تازه دست شخص هم برای این که بتواند عملی جبرانی انجام دهد کوتاه است و البته طبیعی است که تنبیه یک عمل نابجا شدیدتر از زحمت یک عمل جبرانی باشد.

 باید بگویم ابعاد این موضوع، به این چند نکته محدود نیست. در نهایت می‌توان گفت فرار از نتیجه اعمال فقط به ضعف باطنی ما دامن می‌زند و چیزی را درست یا ترمیم نمی‌کند. از این نظر انسان عاقل کسی است که خود را در موضع تضعیف خود قرار ندهد و از چیزی که امکان گریختن از آن نیست فرار نکند.

                                                                                                                 تألیف : ا.ر.ا

بازگشت

Share