مقاله : راه نجات از بلايا

با نگاهي به تاريخ بشري مي‌بينيم كه بسياري از انسان‌‌ها در دوران زندگي‌ بر روي زمين، در معرض بلايا و اتفاقات طبيعي قرار گرفته‌اند. در اين ميان عده‌اي به هلاكت رسيده‌ و بعضي نجات پيدا كرده‌اند.

در اين عصر نيز پيشگويي‌هايي مبني بر وقوع اتفاقات طبيعي مانند زلزله، سيل و تغييرات آب و هوايي وجود دارد كه تا كنون شاهد رخداد بسياري از آنها بوده‌ايم، از جمله طوفان‌هاي متعددي كه در كشورهاي مختلف اتفاق ‌افتاده است، مانند كاترينا در سواحل امريكا و يا حادثه‌ي تسونامي در شرق آسيا.

آيا فكر مي‌كنيد با چنين شرايطي كه در پيش روي داريم، نسل بشر در معرض هلاكت و نابودي است يا هنوز فرصتي براي نجات دارد؟

آيات قرآن بهترين پاسخ در اين مورد است، زيرا به درستي مي‌توان گفت كه هر گونه بلا و عذابي كه نازل شده، تنها براي نابودي بشر اتفاق نيفتاده بلكه حكمت الهي براي هدايت انسان‌ها در هر زمان چنين اقتضا ‌كرده است. داستان پيامبران در سوره‌هاي قرآن اين مطلب را به راحتي روشن مي‌سازد، كه خداوند با فرستادن برگزيدگان خود هميشه قبل از وقوع عذاب الهي بندگان خود را از اين امر آگاه ‌ساخته است. يكي از اين نمونه‌ها طوفان نوح است كه بزرگ‌ترين حادثه در طول عالم بشري بوده ، حادثه‌اي كه محدود به مكان و قومي خاص نبوده بلكه تمامي زمين را دربرگرفته است.⁽¹⁾

حضرت نوح در ميان قوم خود براي مدت زماني طولاني مردم را به پرستش خداي يكتا دعوت مي‌كرد، و آنها را از عذاب الهي بيم مي‌داد. نوح(ع) نهايت تلاش خود را در راه هدايت قومش به كار برد، اما تنها عده‌ا‌ي اندك به او ايمان آوردند، تا اين‌كه عاقبت از خداوند درخواست كرد تا كافري بر روي زمين باقي نماند. خداوند نيز دعاي او را مستجاب كرد، اما قبل از اين‌كه آنها را به هلاكت برساند امر فرمود تا نوح كشتي‌اي بسازد و آن عده‌اي را كه ايمان آورده‌ بودند، نجات دهد.

زماني كه نشانه‌هاي عذاب يعني جوشيدن آب از زمين، فرارسيد، خداوند به حضرت نوح دستور داد از هر كدام از موجودات و حيوانات يك جفت نر و ماده جمع كند و آنها را با خود سوار كشتي نمايد. همچنين فرمود كه اعضاي خانواده و نزديكان خود به غير از همسر و يكي از پسرانش را سوار بر كشتي كند تا بقيه را به هلاكت رساند.

نكته‌ي مهمي كه در قرآن مي‌خوانيم زماني كه نوح(ع) آنها را سوار كشتي مي‌كرد گفت:

"بر آن سوار شويد که به نام خدا به راه افتد و به نام خدا، بايستد زيرا پروردگار من، آمرزنده و مهربان است." ⁽²⁾

سرانجام خداوندي که عذاب دردناک را نازل مي‌کند غفور ، آمرزنده، رحيم و مهربان نيز هست.

"گفته شد: اي نوح، به سلامت و برکاتي که بر تو و آنها که همراه تواند ارزاني داشته‌ايم،فرود آي."⁽³⁾

اما سؤال اين‌جاست كه چرا آنها در آن زمان با چنين عذابي روبرو شدند؟ و آيا امكان دارد كه چنين اتفاقي دوباره روي دهد؟

آن‌چه كه روشن است اين‌كه داستان پيامبران در سوره‌هاي مختلف قرآن تكرار شده است و منظور تنها تعريف داستان و سرگذشت آنها نيست بلكه نكته‌هاي مهمي در آنها وجود دارد. از جمله اين‌كه در هر عصر و دوره‌اي كه نافرماني و سرپيچي از دستورات الهي روي داده، خشم و غضب خداوند را به‌همراه داشته است. اما خالق بخشنده و مهربان بلا و گرفتاري را نازل مي‌كند تا بندگانش به درگاه او روي آورند، زيرا غضب او به دليل رحمت بي‌انتهايش است. در نتيجه، سرگذشت آنها بايد درس عبرتي براي ما باشد و توجه داشته باشيم همان‌گونه كه عذاب الهي در انتظار نافرمانان است نجات و رهايي نيز تنها توسط خداوند امكان دارد. زيرا خداوند بنده‌اي را كه در هر زمان او را ياد مي‌كند و از خدا غافل نيست، در شرايط سختي به ياد مي‌آورد و زماني كه اهل زمين را به مصيبتي گرفتار مي‌كند بلا را از ذاكرين خود دور مي‌سازد. در سوره‌ي اعراف آيه‌ي 165 خداوند مي‌فرمايد:

"پس هنگامي كه آن‌چه را بدان تذكر داده شده بودند از ياد بردند كساني را كه از [كار] بد باز مي‏داشتند نجات داديم و كساني را كه ستم كردند به سزاي آن‌كه نافرماني مي‏كردند به عذابي شديد گرفتار كرديم."

و در جاي ديگر آمده است كه خداوند به حضرت داوود وحي کرده بود که در زمان آسايش و خوشي به ياد من باش تا من در هنگام سختي و گرفتاري دعايت را اجابت کنم.⁽⁴⁾

از آن‌چه كه شرح داده شد به اختصار مي‌توانيم، بگوييم كه ذكر خداوند عاملي است كه ما را به سرچشمه‌ي هستي وصل مي‌نمايد و از بركت اين ارتباط، تحت حمايت الهي قرار مي‌گيريم‌.

1- سوره‌ي نوح آيه‌ي 26 و سوره‌ي هود آيه‌ي 44 كلمه‌ي ارض را به طور مطلق فرموده است. (قرآن و طبيعت، مولف سعید حمیدی کلیجی، قم: حلم، 1384)

2- هود: 41

3- هود: 48

4- بحارالانوار

بازگشت

Share